سال تحصیلی جدید برای من از فردا شروع میشه. بخاطر عسل با همسر برنامه مونو ست کردیم و من پنجشنبه و جمعه کلاس برداشتم اما فول تایم شده و احتمالا ساعت 5 عصر که میرسم خونه چیزی ازم نمونده. از هفته ی آینده کلاس پنجشنبه ها هم شروع میشه. امروز میخوام خودمو آماده کنم که فردا صبح باخیال راحت برم. بیشتر دوست دارم ورودی های جدید دانشگاه رو ببینم, داتشجوهایی که حدودا یازده سال اختلاف سنی داریم و پر از شور و امید هستن.
صبح قبل از رفتن همسر عسل بیدار شد و اومد بیرون از اتاق بازیگوشی کنه. وقتی فهمید بابا قصد بیرون رفتن داره هیجانش بیشتر شد و نقشه کشید که همراهش بره و تو اولین اقدامش رفت بغل همسر و دیگه بیرون نمیومد. با هزار بهونه گرفتمش و سرگرمش کردم تا همسر از خونه رفت اما باز هم حواسش جمع بود و با شنیدن صدای در, همه ی آرزوهاش نقش بر آب شد و گریه رو سر داد. یکم سرگرمش کردم و میوه خوردیم تا آماده ی ادامه ی خواب شد و بالاخره خوابید.
مطلب زیر رو یه جا خوندم و برام جالب بود. احتمالا برای پدر و مادرهای کم تجربه مثل خودم مفید هست.
ﺟﺎﻥ ﮔﺎﺗﻤﻦ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎﺕ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺳﺎﻟﻪ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ
ﺯﻣﯿﻨﻪ ﻫﻮﺵ ﻫﯿﺠﺎﻧﯽ ﻭﺍﻟﺪﯾﻦ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭼﻬﺎﺭ ﺩﺳﺘﻪ ﺗﻘﺴﯿﻢ
ﻣﯽ ﮐﻨﺪ:
-1 ﻭﺍﻟﺪﯾﻦ ﺑﯽ ﺗﻮﺟﻪ، ﮐﻪ ﻫﯿﺠﺎﻧﺎﺕ ﻣﻨﻔﯽ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺧﻮﺩ
ﺭﺍ ﻧﺎﺩﯾﺪﻩ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﯽ ﺍﻋﺘﻨﺎ
ﻫﺴﺘﻨﺪ
-2 ﻭﺍﻟﺪﯾﻦ ﻧﺎﺭﺍﺿﯽ، ﮐﻪ ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ
ﻣﻨﻔﯽ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﻭﺯ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺳﺮﺯﻧﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ
ﯾﺎ ﺣﺘﯽ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﻨﺒﯿﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ.
-3 ﻭﺍﻟﺪﯾﻦ ﺁﺳﺎﻥ ﮔﯿﺮ، ﮐﻪ ﻫﯿﺠﺎﻧﺎﺕ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﯽ
ﭘﺬﯾﺮﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﻫﻤﺪﻟﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻭﻟﯽ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﻫﺪﺍﯾﺖ
ﻭ ﯾﺎ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ
-4 ﻭﺍﻟﺪﯾﻦ ﻣﺮﺑﯽ ﻫﯿﺠﺎﻥ، ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻧﺸﺎﻥ
ﺍﻫﻤﯿﺖ ﻣﯽ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﺭﺍﻩ ﻭ ﺭﺳﻢ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ ﻓﺮﺍﺯ ﻭ ﻧﺸﯿﺐ
ﻫﺎﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﯽ ﺁﻣﻮﺯﻧﺪ. ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﻣﻨﻔﯽ
ﻓﺮﺯﻧﺪﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺣﻘﯿﻘﺘﯽ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﭘﺬﯾﺮﻧﺪ
ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﻫﯿﺠﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻟﻪ ﻓﺮﺻﺘﯽ ﺑﺮﺍﯼ
ﺁﻣﻮﺯﺵ ﺩﺭﺳﻬﺎﯼ ﻣﻬﻢ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻭ ﺗﻘﻮﯾﺖ ﺭﻭﺍﺑﻂ
ﺧﻮﯾﺶ ﺑﺎ ﻭﯼ ﺑﻬﺮﻩ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ.
ﺩﺭ ﻓﺼﻞ " ﺍﺭﺯﯾﺎﺑﯽ ﺳﺒﮏ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﭘﺮﻭﺭﯼ " ﺷﻤﺎ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﯿﺪ
ﺑﺎ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺗﺴﺖ ﺑﻪ ﺳﺒﮏ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺯﻣﯿﻨﻪ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ
ﺁﮔﺎﻩ ﺷﻮﯾﺪ.
ﺟﺎﻥ ﮔﺎﺗﻤﻦ ﺩﺭ ﺑﺮﺭﺳﯽ ﻫﺎﯼ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺭﺳﯿﺪ
ﮐﻪ ﻭﺍﻟﺪﯾﻦ ﻣﺮﺑﯽ ﻫﯿﺠﺎﻥ ﭘﻨﺞ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ
ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻧﺸﺎﻥ ﻃﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ.
-1 ﺍﺯ ﻫﯿﺠﺎﻥ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻧﺸﺎﻥ ﺁﮔﺎﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ
-2 ﺍﯾﻦ ﻫﯿﺠﺎﻥ ﺭﺍ ﻓﺮﺻﺘﯽ ﻣﻐﺘﻨﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻓﺰﺍﯾﺶ
ﺻﻤﯿﻤﺖ ﺩﺭ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﺧﻮﺩ ﺑﺎ ﮐﻮﺩﮎ ﻭ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﺍﻭ ﺗﻠﻘﯽ
ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ.
-3 ﺑﻪ ﺣﺮﻓﻬﺎﯾﺶ ﮔﻮﺵ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﻟﺪﺍﺭﯼ ﻣﯽ
ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺗﺶ ﺍﺭﺯﺵ ﻗﺎﺋﻞ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ.
-4 ﺑﻪ ﮐﻮﺩﮎ ﮐﻤﮏ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ
ﻧﺎﻣﮕﺬﺍﺭﯼ ﮐﻨﺪ.
-5 ﺩﺭ ﻋﯿﻦ ﺟﺴﺘﺠﻮﯼ ﺭﺍﻩ ﺣﻞ ﻫﺎﯾﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺸﮑﻞ
ﻣﻮﺟﻮﺩ، ﺣﺪ ﻭ ﺣﺪﻭﺩﯼ ﻧﯿﺰ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﮐﻮﺩﮎ
ﻗﺎﺋﻞ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ.
" ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻭﺍﻟﺪﯾﻦ ﻣﺮﺑﯽ ﻫﯿﺠﺎﻥ ﭼﻪ ﻓﺎﯾﺪﻩ ﺍﯼ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ
ﮐﻮﺩﮎ ﺩﺍﺭﺩ؟ ..ﺑﭽﻪ ﻫﺎﯼ ﺍﯾﻦ ﻗﺒﯿﻞ ﻭﺍﻟﺪﯾﻦ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ
ﺑﺎ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﺯ ﺳﻼﻣﺘﯽ ﺟﺴﻤﺎﻧﯽ ﻭ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ
ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ ﻭﺿﻌﯿﺖ ﺑﻬﺘﺮﯼ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺧﻮﺩ
ﺑﻬﺘﺮ ﮐﻨﺎﺭ ﻣﯽ ﺁﯾﻨﺪ، ﻣﺸﮑﻼﺕ ﺭﻓﺘﺎﺭﯼ ﮐﻤﺘﺮ ﻭ ﮔﺮﺍﯾﺶ
ﮐﻤﺘﺮﯼ ﺑﻪ ﭘﺮﺧﺎﺷﮕﺮﯼ ﻭ ﺧﺸﻮﻧﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﮐﻠﯽ
ﺍﯾﻦ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﮐﻤﺘﺮ ﺑﻪ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﻣﻨﻔﯽ ﺩﭼﺎﺭ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ
ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺩﺳﺘﺨﻮﺵ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﻣﺜﺒﺖ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ .... ﺍﻣﺎ
ﻫﯿﺠﺎﻥ ﺍﻧﮕﯿﺰ ﺗﺮﯾﻦ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺩﺭ ﺑﯿﻦ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ
ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﻭﺍﻟﺪﯾﻦ ﻣﺮﺑﯽ ﻫﯿﺠﺎﻥ، ﺍﻧﻌﻄﺎﻑ ﭘﺬﯾﺮﺗﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ.
ﺍﯾﻦ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﻧﯿﺰ ﺩﺭ ﻣﻮﺍﺟﻬﻪ ﺑﺎ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﺩﺳﺘﺨﻮﺵ ﻏﻢ،
ﺧﺸﻢ، ﯾﺎ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﯽ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ، ﻭﻟﯽ ﺑﻬﺘﺮ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ
ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺁﺭﺍﻡ ﺳﺎﺯﻧﺪ، ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﯽ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺩﻭﺭ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ
ﻓﻌﺎﻟﯿﺘﻬﺎﯼ ﺳﺎﺯﻧﺪﻩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﺮ ﮔﯿﺮﻧﺪ ". (ﺹ 21- )
ﺟﺎﻥ ﮔﺎﺗﻤﻦ ﻧﻘﺶ ﭘﺪﺭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﻫﻮﺵ ﻫﯿﺠﺎﻧﯽ
ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺯﯾﺎﺩ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﺪ ﻭ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺗﺨﺎﺫ ﺭﻭﯾﮑﺮﺩ
ﭘﺮﻭﺭﺵ ﻫﯿﺠﺎﻧﯽ ﺍﺯ ﺳﻮﯼ ﭘﺪﺭﺍﻥ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﻣﺜﺒﺘﯽ ﺑﺮ
ﺭﺷﺪ ﻫﯿﺠﺎﻧﯽ ﻓﺮﺯﻧﺪﺷﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ.ﮐﻪ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺷﺶ ﺍﯾﻦ
ﮐﺘﺎﺏ ﺑﺮ ﻧﻘﺶ ﻣﻬﻢ ﭘﺪﺭ ﺗﺎﮐﯿﺪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ.
ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺩﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺗﺴﺖ ﺳﺒﮏ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﭘﺮﻭﺭﯼ، ﺑﻪ ﻃﻮﺭ
ﻣﻔﺼﻞ ﺭﻓﺘﺎﺭﻫﺎﯼ ﻭﺍﻟﺪﯾﻦ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﺮ ﭼﻬﺎﺭ ﺳﺒﮏ ﺗﻮﺿﯿﺢ
ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺗﺎﺛﯿﺮﺍﺕ ﻫﺮ ﺳﺒﮏ ﺭﺍ ﺑﺮ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺑﯿﺎﻥ ﻣﯽ
ﮐﻨﺪ. ﺩﺭ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺫﮐﺮ ﻣﻮﺍﺭﺩﯼ ﺍﺯ ﻭﺍﻟﺪﯾﻦ ﻣﺮﺑﯽ
ﻫﯿﺠﺎﻥ ﺍﮐﺘﻔﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻭ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﺑﺎﻗﯽ ﺳﺒﮑﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ
ﮐﺘﺎﺏ ﺑﻪ ﻭﺍﻟﺪﯾﻦ ﮔﺮﺍﻣﯽ ﻭﺍﮔﺬﺍﺭ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ.
" ﻭﺍﻟﺪﯾﻦ ﻣﺮﺑﯽ ﻫﯿﺠﺎﻥ، ﻭﻗﺘﯽ ﻓﺮﺯﻧﺪﺷﺎﻥ ﺩﺳﺘﺨﻮﺵ
ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﯽ، ﺧﺸﻢ ﻭ ﯾﺎ ﺗﺮﺱ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ، ﺻﺒﺮ
ﻭ ﺷﮑﯿﺒﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﺧﺮﺝ ﻣﯽ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﺑﺎ ﮐﻮﺩﮎ
ﺑﯽ ﺣﻮﺻﻠﮕﯽ ﻧﺸﺎﻥ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﻨﺪ . ﺍﺯ ﻫﯿﺠﺎﻧﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺁﮔﺎﻩ
ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺭﺯﺵ ﻗﺎﺋﻞ ﺍﻧﺪ. ﺑﻪ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﻫﯿﺠﺎﻧﺎﺕ
ﻣﻨﻔﯽ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻋﺮﺻﻪ ﻣﻬﻤﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﻣﯽ
ﻧﮕﺮﻧﺪ. ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺩﺳﺘﭙﺎﭼﻪ ﻭ
ﻧﮕﺮﺍﻥ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﭼﻪ ﮐﺎﺭﯼ ﺑﺎﯾﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ
ﺩﻫﻨﺪ. ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﻣﻨﻔﯽ ﮐﻮﺩﮎ ﺭﺍ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻤﺴﺨﺮ ﯾﺎ
ﺗﺤﻘﯿﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﻨﺪ. ﺑﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ
ﺑﺎﯾﺪ ﭼﻪ ﺍﺣﺴﺎﺳﯽ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ . ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ
ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻧﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺣﻞ ﮐﻨﻨﺪ ".
ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺳﻪ، ﭘﻨﺞ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺍﺻﻠﯽ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﻫﯿﺠﺎﻥ ﺑﻪ
ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻣﺜﺎﻟﻬﺎﯼ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ، ﮐﻪ
ﺑﺴﯿﺎﺭ ﮐﺎﺭﺑﺮﺩﯼ ﻭ ﻣﻔﯿﺪ ﺍﺳﺖ.
ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﭼﻬﺎﺭ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﭘﻨﺞ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻫﻮﺵ ﻫﯿﺠﺎﻧﯽ
ﺭﺍﻫﺒﺮﺩﻫﺎﯼ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﻧﯿﺰ ﺗﻮﺳﻂ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﻩ ﺫﮐﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ
ﮐﻪ ﺧﻮﺍﻧﺪﻧﺶ ﺧﺎﻟﯽ ﺍﺯ ﻟﻄﻒ ﻧﯿﺴﺖ . ﺩﺭ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ
ﺗﯿﺘﺮﻭﺍﺭ ﺫﮐﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻭ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﺷﺮﺡ ﻣﻔﺼﻠﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ
ﮐﺘﺎﺏ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻭﺍﮔﺬﺍﺭ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ
ﺍﺯ ﺍﻧﺘﻘﺎﺩ ﺑﯿﺶ ﺍﺯ ﺣﺪ، ﺳﺨﻨﺎﻥ ﺗﺤﻘﯿﺮ ﺁﻣﯿﺰ ﻭ ﯾﺎ ﻣﺴﺨﺮﻩ
ﮐﺮﺩﻥ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﺍﺟﺘﻨﺎﺏ ﮐﻨﯿﺪ.
ﺍﻫﺪﺍﻑ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﮐﻨﺎﺭ ﺑﮕﺬﺍﺭﯾﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ
ﺗﻮﺟﻪ ﮐﻨﯿﺪ
ﺗﺠﺎﺭﺏ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﻫﺎﯼ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺩﺭ ﺩﻧﯿﺎﯼ
ﺑﺰﺭﮔﺴﺎﻻﻥ ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﮐﻨﯿﺪ.
ﺳﻌﯽ ﻧﮑﻨﯿﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﺣﻞ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﻓﺮﺯﻧﺪﺗﺎﻥ ﺭﺍﻩ ﺣﻞ ﻫﺎﯼ
ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺗﺤﻤﯿﻞ ﮐﻨﯿﺪ.
ﺑﺎ ﺩﺍﺩﻥ ﺣﻖ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺑﻪ ﮐﻮﺩﮎ ﻭ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﮔﺬﺍﺷﺘﻦ ﺑﻪ
ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﯾﺶ، ﺗﻮﺍﻧﻤﻨﺪﯼ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﻓﺰﺍﯾﺶ ﺩﻫﯿﺪ.
ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﻭﯾﺎﻫﺎ ﻭ ﺗﺨﯿﻼﺕ ﻓﺮﺯﻧﺪﺗﺎﻥ ﺳﻬﯿﻢ ﺑﺪﺍﻧﯿﺪ.
ﺑﺎ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﻭﺭﺍﺳﺖ ﺑﺎﺷﯿﺪ
ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﮐﺘﺎﺏ ﺑﺨﻮﺍﻧﯿﺪ.
ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﻫﯿﺠﺎﻥ ﺻﺒﻮﺭ ﺑﺎﺷﯿﺪ
ﺩﺭ ﻫﻤﯿﻦ ﻓﺼﻞ ﻣﻄﺎﻟﺒﯽ ﻫﻢ ﺩﺭﻣﻮﺭﺩ ﺯﻣﺎﻧﻬﺎﯾﯽ ﺧﻮﺍﻫﯿﺪ
ﺧﻮﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺍﺯ ﺍﺻﻮﻝ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﻫﯿﺠﺎﻥ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ
ﮐﻨﯿﺪ.
ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﭘﺎﯾﺎﻧﯽ ( ﻓﺼﻞ ﻫﻔﺖ ) "ﺩﻭﺭﺍﻥ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﺭﺍ ﺩﺭ
ﭘﻨﺞ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺮﺭﺳﯽ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﮐﻪ
ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺍﻧﺪ ﺍﺯ :ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻃﻔﻮﻟﯿﺖ، ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻧﻮﭘﺎﯾﯽ، ﺍﻭﺍﯾﻞ
ﮐﻮﺩﮐﯽ، ﺍﻭﺍﺳﻂ ﮐﻮﺩﮐﯽ، ﻭ ﻧﻮﺟﻮﺍﻧﯽ. ﺷﺎﺧﺺ ﻫﺎ ﻭ
ﻧﻘﺎﻁ ﻋﻄﻒ ﺭﺷﺪ ﮐﻮﺩﮎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﻣﯽ
ﺩﻫﺪ ﻭ ﺗﻮﺻﯿﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﻤﮏ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ
ﺑﺘﻮﺍﻧﯿﺪ ﻫﻮﺵ ﻫﯿﺠﺎﻧﯽ ﻓﺮﺯﻧﺪﺗﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﺮ ﯾﮏ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ
ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺗﻘﻮﯾﺖ ﮐﻨﯿﺪ . ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﭼﻪ
ﭼﯿﺰﯼ ﻃﺒﯿﻌﯽ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﮔﺎﻫﯽ ﺍﺯ ﻣﻮﺿﻮﻋﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺍﺣﺘﻤﺎﻻ
ﺩﺭ ﺳﻨﯿﻦ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺍﻫﻤﯿﺖ ﭘﯿﺪﺍ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ
ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻬﺘﺮ ﺩﺭﮎ ﮐﻨﯿﺪ ﻭ
ﺍﯾﻦ ﺍﻣﺮ ﺑﻪ ﻧﻮﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺳﺒﺐ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﺮﺑﯽ ﺑﻬﺘﺮﯼ
ﺑﺮﺍﯼ ﻫﯿﺠﺎﻧﺎﺕ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺑﺎﺷﯿﺪ.”
از الآن خدا قوت عزیز دلم .
مطمئناً می تونی از پس این ساعت های کلاس ها بر بیای .
انشاء الله که عسل بانو هم یاری بکنه و با خیال راحت بری دانشگاه .
ممنونم از مطلب زیبا و آموزنده ای که گذاشته بودی
مرسی